W poniedziałek, 27 lutego 2012 r., o godz. 17.00, w Instytucie Teologicznym w Sandomierzu będzie miało miejsce kolejne spotkanie w ramach klubu dyskusyjnego „Universum” pt. "Arcybiskup Józef Życiński. Człowiek – Biskup - Filozof", zorganizowane przez Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, KlubInteligencji Katolickiej oraz Muzeum Diecezjalne. Tym razem spotkanie poświęcone będzie osobie zmarłego przed rokiem ks. abp prof. Józefa Życińskiego. Słowo wstępne wygłosi Jego EkscelencjaKrzysztof Nitkiewicz, biskup sandomierski, a spotkanie poprowadzi Tomasz Dostatni OP z lubelskiego klasztoru dominikanów.

 Zainteresowania badawcze ks. AbpJózefa Życińskiego, filozofa, kosmologa i teologa, obejmowały szeroki horyzont zagadnień przyrodniczych, filozoficznych oraz szeroko rozumianej kultury. Prowadził ożywioną działalność publicystyczną, często zabierając głos w ważnych debatach publicznych, dotyczących bioetyki, np. w sprawie etycznych problemów transplantacji i eutanazji. Bronił współczesnej nauki przed irracjonalizmem skrajnego fizykalizmu, czy fundamentalizmu chrześcijańskiego, co przejawiało się sprzeciwem wobec osiągnięć niektórych teorii ostatnich dwu stuleci (zwłaszcza darwinowskiej teorii ewolucji). Opowiadał się za autonomią poznania naukowego. Wykluczał apologetyczną funkcję nauki względem religii, co prowadzi do zacierania granicy pomiędzy nimi. Ukazywał jednocześnie bogactwo wpływów chrześcijańskich w procesie powstawania nowożytnej nauki. Sprzeciw Kościoła wobec wszelkich form emergencji, pisał Życiński, podyktowany był fałszywą opozycją Bóg - prawa przyrody, obowiązującą dotąd w teologii. Prawa przyrody to objaw Bożej immanencji w świecie. Bóg jednak nie jest tożsamy z Wszechświatem, ale to w Nim istnieje Wszechświat. Tę prawdę poznajemy kilkoma drogami, (nauki empiryczne, nauki filozoficzne, sztuka -„prawda jest polifoniczna”), ale jej głębię najlepiej ukazują słowa wiary: „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”.

    Ks. abp Józef Życiński gościł w Sandomierzu w 2002 roku z prelekcją pt. „O dialogu pomiędzy wiarą a kulturą”, dając tym samym wyraz swojej wiary w konieczność podejmowania prób trudnego nieraz dialogu pomiędzy filozofią a teologią, pomiędzy wiarą a szeroko rozumianą kulturą, w tym nauką. Ostatecznym bowiem jego celem jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o miejsce człowieka w świecie z całym bogactwem jego poznania, miłości, jak i wobec paradoksalnej i dotkliwej obecności zła – cierpienia.